Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Le Clesio, ένα απόσπασμα

je crois que meme les fourmis de temps en temps, se trompent...



















...agir, ce n'est pasforcement savoir ce qu'on fait. si rever c'est etre apathique, oui, biensur, on peut opposer le reve a l' action, mais on peut agir en se laissant deriver. les activites cerebrales sont reparties curieusement; je pense qu'il doit y avoir un tres faible pourcentage d'activites cerebrales conscientes, utiles meme...
de toutes les activites humaine peut etre douze pour cent sont vraiment conscientes. tout le reste, ce sont des essais, des tentatives qui avortent et ne donnent rien;des impasses dans lequellees on tombe;des gestes inutiles.
c est la meme chose pour les animaux, si vous y regardez de pres. ils ont l'air adaptes au regne terrestre, mais eux aussi font beaucoup de gestes inutiles....
je crois que meme les fourmis de temps en temps, se trompent, qu'elles vont dans la direction opposee a celle de la fourmillere. ca existe, des fourmis perdues.
un ecrivain c'est quelqu'un qui a le lux, la chanche -ou parfois le desespoir-de pouvoir noter ses gestes inutiles, ses penses inutiles et d'arriver parfois a en faire quelque chose qui tienne debout.

από το βιβλιο του Le Clesio "ailleurs".

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

namibie

nouvelles africaines, l'exposition
helma kohl

quand l'Afrique s'expose en images.

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

when shadows slow down


when shadows slow down
i put your portrait in a japanese vase
plomb mountain
orange sea
your dreams like a golden rain
asphodelus mind
in a cloudy need

the moon, tears on your fingertips
clumsy butterfly
sweep the pollen from your tiny lips
and go back on your scroll print

i’ll take care of you
i’ll take care of you
crazy viola
i’ll take care of you

since,
a cruel destiny with a magic wand
tangled up the threads of your mind
in a ball.


irini gonou, 22/1/2008

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

from the notebooks of joseph jaubert



"what makes us look for a long time is that we do not look where we should or that we look where we should not. but how to look for what we should when we do not even know what we are looking for? and this is what always happens when we compose and when we create. fortunately, by straying in this fashion, we make more than one discovery, we have good encounters, and often are repaid for what we have looked for without finding by what we have found without looking for."

"(in a dream.) to unite matter to forms, which are the purest, the most beautiful, the truest things in nature. (written at night without being able to see.)"

"poetry made with little matter: with leaves, with grains of sand, with air, with nothings, etc. "

some text from the notebooks of joseph jaubert
from the blog: airform archives

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009

un certain regard



Η Τέτα Μακρή αποκαλύπτει συγκρατημένα. Η παρουσία των έργων της παίζει με τις αναφορές και τις κατηγοριοποιήσεις μας. Η δύναμή της έγκειται στην εμμονή της σ’ αυτό που φτιάχνει. Μια τόσο μακρά και σιωπηλή διαδρομή δεν ψεύδεται. Ο καλλιτέχνης δεν οργανώνει χτυπήματα, ακολουθεί την αναζήτησή του.
(...) Δεν υπάρχει μανιφέστο ούτε μεγαλόστομες δηλώσεις στο έργο της (νά η αδυναμία μου) αλλά ένα ενδιαφέρον για τον Κόσμο, για κάθε τι που ζει. Απλά, μόνο, χωρίς άλλες διατυπώσεις. Και δεν είναι αμελητέα, αυτή η άκρα λεπτότητα, αυτός ο σεβασμός του άλλου και “εκείνων που μπορεί”. Η ζωή δεν είναι ποτέ κοινότοπη και ακόμη λιγότερο συνηθισμένη.
(...) Οι τελευταίοι πίνακές της προκύπτουν απ’ αυτή την επίμονη προσοχή σ’ αυτά τα “γεγονότα και τις κινήσεις” της ζωής μας, τη στιγμή που “βρίσκει τον εαυτό της” και αναρωτιέται στο “ εγγύς” όπως και στο “απώτερο”. Η διακύβευση δεν είναι άμεσα αντιληπτή. Δεν θα μάθουμε τι κινητοποιεί τους πρωταγωνιστές, ούτε τα ερωτηματικά τους ούτε την ίντριγκα. Τα υποτιθέμενα “αποδεικτικά στοιχεία” θα παραμείνουν το ίδιο σκοτεινά στη σκέψη μας όσο το “άμεσο” ή το “μακρινό”. Θα χρειαστεί να αντιληφθούμε με άλλα μέσα. Θα χρειαστεί να ψάξουμε μέσα μας αυτό που λόγω κόπωσης αποσιωπήσαμε, ή, ακόμη χειρότερα αυτό που η οκνηρία παραμέλησε. Ωστόσο, είναι “ασυνήθιστο” να θαμπωνόμαστε ακόμη απ’ αυτό το κοινότοπο σύνηθες.
(...) Κοιτάξτε τα έργα της, καθυστερήστε, σταματήστε όπως παγώνουμε μια εικόνα. Αλλά ας μη ξεχνάμε ότι αυτές οι εικόνες είναι ζωγραφική και ότι παρά την κεκτημένη ταχύτητα, πρέπει επίσης να αναζητήσουμε το “πώς έχουν ζωγραφιστεί”. Αυτό το “πώς” μας αποκαλύπτει όσα και το γιατί και συνεπώς πρέπει να σιωπήσω και να σας παραχωρήσω τη θέση μου, γιατί εδώ βρίσκεται πραγματικά η ζωή σας, “που περιμένει να βιωθεί” μέσα από ένα άλλο βλέμμα. Το δικό σας..
Michel Salsmann




Η Τέτα Μακρή γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στην Aνώτατη Σχολή Kαλών Tεχνών της Aθήνας, 1964 -1969.
Mεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι όπου έζησε και εργάσθηκε ως το 1982.
Καθηγήτρια στη Σχολή Kαλών Tεχνών του Aριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από την ίδρυσή της έως το 2006.

Τέτα Μακρή



Η γκαλερί Ζήνα Αθανασιάσου εγκαινιάζει την Παρασκευή 16 Ιανουαρίου στις 8.30 το βράδυ την ατομική έκθεση της Τέτας Μακρή.

Στην έκθεση παρουσιάζονται έντεκα νέα ζωγραφικά έργα, ένα video και έξι εικαστικές φωτογραφίες.
Το έργο της Τέτας Μακρή δείχνει ξεκάθαρα τη συγγένειά της με την προβληματική της σύγχρονης δυτικοευρωπαϊκής παραστατικότητας, συγγένεια που την κατέτασσε στη “μειοψηφία” όταν ο μεταπολιτευτικός ελληνικός εικαστικός χώρος, προσπαθώντας να απεγκλωβιστεί από το ιδεολόγημα της ελληνικότητας, ανακάλυπτε - έστω ετεροχρονισμένα - τη γοητεία της αφαίρεσης.
Η ζωγραφική της, από τη δεκαετία του ’80, σχολιάζοντας την ιστορία του είδους της, δεν έκρυβε το ενδιαφέρον της για το γενικό ζήτημα της οικειοποίησης των εικόνων ή της σχέσης εικόνας και γλώσσας, τη διέγερση της μνήμης ή το χειρισμό των στοιχείων που ενεργοποιούν την κρυμμένη και όχι εύκολα προσδιορίσιμη ποιητική διάσταση του “καθημερινού-κοινού”.
Στα έργα των τελευταίων ετών, μετά το 2000, ο πυρήνας του διαβήματος, χωρίς να μετατοπίζεται ως προς την ουσία, θα έλεγε κανείς ότι επιλέγει άλλο όχημα. Η ζωγραφική, που στις προηγούμενες ενότητες δρούσε στη μνήμη, ή παρέπεμπε σε φαντασιακές συλλήψεις “διερωτώμενη περί του εαυτού της” και αναφερόμενη πρωτίστως στην ίδια την ιστορία της, δεν παύει να εξετάζει την υπόστασή της, να υποκινεί συνειρμούς και να έχει γενικά ανάλογη επίπτωση στο βλέμμα του θεατή, έχοντας όμως αυτή τη φορά ως αφετηρία την αναφορά στην υπόσταση του ζωγράφου. Αυτή η λεπτή σχέση ανάμεσα στη δημιουργική αναφορά στην Ιστορία και την “αναγκαία” αναφορά στις προσωπικές ιστορίες, ενισχύει ακόμη περισσότερο την αίσθηση της εσωτερικής συνοχής στις περιπτώσεις όπου η ζωγράφος επαναπροσδιορίζει τα όρια μεταξύ του προνομιακού της μέσου, της ζωγραφικής, και των ψηφιακών μέσων.

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

Παλαιστίνη


Παλαιστίνη

Μπερδεύω τ’ αλφάβητα, σου παίρνω την ψυχή και την κάνω πέτρα
Καλά, στο ‘χα πει
Να είσαι σκληρή
Ποιος σου είπε να γεννάς παιδιά με χαμόγελο
γυναίκες με ταπεινωμένη γλύκα στην ανωτερότητα της ανάγκης
Άντρες να φέρνεις στην επιφάνεια που κάνουν άτρωτο έρωτα σαν το τοπίο του παραθύρου

Έπρεπε την ψυχή απ’ την αρχή να φτιάχνεις σκληρή πέτρα,
Να μολύνεις τα νερά σου με κατάρες
Να ετοιμάζεις τροφή με μίσος
Να χαραμίζεις τα παιδιά σου σαν οβίδες
Να γεννάς εξαρχής εκρηκτικά
Να θωπεύεις με οβίδες

Μα δεν μπόρεσες.
Γέννησες ξανά ανθρώπους που ονειρεύονται.
Τούτο,
Είναι το πιο σκληρό απ’ όλα.


ελένη κονδύλη.‏2009‏‏-‏01‏‏-‏03‏

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009

και ξερό ψωμί...





...γιατί τα περί τέχνης τα είπαμε σε προηγούμενο ποστ.

23 εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη γη υποσιτίζονται. Μόνο το 2007, από 3 έως 5 εκατομμύρια υπολογίζονται τα παιδιά κάτω των πέντε ετών που πέθαναν από την πείνα καθώς στο σιτάρι η αύξηση άγγιξε το 130%, στο ρύζι το 74% και στο καλαμπόκι το 31%. Ταυτόχρονα, 75 εκατομμύρια άνθρωποι διολίσθησαν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Σήμερα, εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, κι ενώ οικονομολόγοι και αναλυτές συζητούν για τον εάν η κρίση θα παραμείνει στο επίπεδο των χρηματιστηρίων ή θα μετακυλισθεί και στην πραγματική οικονομία, δείχνει να ξεχάστηκαν σύντομα οι κοινωνικές συγκρούσεις που ξέσπασαν την περασμένη άνοιξη, σε πολλές χώρες από όσους θα έλεγε κανείς περιγράφοντας παραστατικά την κατάστασή τους, «δεν έχουν ούτε ένα κομμάτι ψωμί». Για αυτούς, η κρίση είχε ήδη μετακυλίσει στην πραγματική οικονομία.

Στο τέλος του 2007, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων, 923 εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονταν.

Από το σχεδόν 1 δισεκατομμύριο πεινασμένων ανθρώπων, 3-5 εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας κάτω των πέντε ετών πέθαναν το 2007, λόγω «οξέως υποσιτισμού».

(την φωτο και το κείμενο τα αντεγαψα απο το σαιτ του εξάντα)

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

barcelo suite...


controversy
ONUART was the project’s key financer, giving 60%
of the funding from its member spanish corporations
and banks. the spanish government provided the other
40% of the project’s funding, which had a total budget
of 25.4 million USD. this budget went to fund the artwork
as well as the construction cost to renovate the
chamber and upgrade it with the latest technology.

the main cause for the controversy was the origin of
the money given by the spanish government. the money
came from the spanish foreign ministry branch of the government. the ministry took some of the 633,000 USD
from a budget for overseas development aid and
international organizations like the united nations.
this ignited fire among spain’s political right, who argued
the money was supposed to be used to alleviate poverty
and help health care in poorer parts of the world.
in response, the ministry has insisted that the funding
for barceló’s work was separate.

the ongoing argument continues to enrage the right,
who have even discussed in the issue at the country’s parliament. the spanish media is also pushing for more transparency by the government, urging them to prove
the money was properly used.

while most contemporary artwork ignites debate for its
radical ideas or forms, barceló’s work has created
a different kind of stir. while the project’s funding continues
to create controversy, one hopes the politicians will stop bickering so that barceló’s artwork can once again be
the focus.

Barcelo and the criticized ceiling of the UN at Geneva



Geneva A $23 million ceiling painting featuring hundreds of dangling icicle shapes that has been criticized for its hefty price tag was unveiled Tuesday at the United Nations.

The 16,000-square-foot (1,500-square-meter) elliptical dome full of bright colors and torn aluminum took over a year to produce.

Spanish abstract artist Miquel Barcelo used more than 100 tons of paint with pigments from all over the world, and worked with architects, engineers and even particle physics laboratories to develop the extra-strength aluminum for the dome.

“On a day of immense heat in the middle of the Sahel desert, I recall with vivacity the mirage of an image of the world dripping toward the sky,” Barcelo says. “Trees, dunes, donkeys, multicolored beings flowing drop by drop.”

The Spanish Foreign Ministry says the government is funding 40 percent of the costs, with the rest footed by private-sector donors. Of the public money, 500,000 euros (US$633,000) comes from a budget for overseas development aid and international organizations like the United Nations.

Spain’s conservative opposition Popular Party complained that this means money was diverted from projects to alleviate poverty and boost health care in poorer countries, but the ministry insists the funding for Barcelo’s work was separate.

The dispute reached Parliament last week, with Popular Party lawmaker Gonzalo Robles asking “how many thousands of children could have been looked after; with the money spent on the artwork. The ruling Socialists accused him of twisting the facts.

A Tuesday news conference with Barcelo and Spain’s foreign minister was canceled in Geneva. The government also has not said how much it paid the artist for the commission.

The Spanish mission in Geneva declined to comment.

At a ceremony with Spain’s King Juan Carlos, U.N. Secretary-General Ban Ki-moon thanked Barcelo for putting his “unique talents to work in service of the world.”

“The artwork you have created for this room is innovative and radiant,” the secretary-general said. “I have no doubt that people will come to see it whether they have business here or not.

NO COMMENT.....

Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα



Μιχάλης Ανδρονίκου
Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα

Τα όργανα κουρδίζουν ο μαέστρος ξεροβήχει «Έτοιμοι; Ησυχία παρακαλώ! Αρχίζουμε!»
και
«Σας καλωσορίζουμε! Μας καλέσανε μια μέρα απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα
πρόσκληση προσωπική, καθενός η ιστορία ν’ ακουστεί!»

Ένα ένα τα ζώα ξετυλίγουν την ιστορία τους Η αλιγατορίνα που είναι ακόμα άσημη αλλά ονειρεύεται να γίνει πρίμα μπαλαρίνα, ο Ρούλης ο ελέφαντας που είναι χοντρούλης και κάνει δίαιτα για τα μάτια της καμηλοπάρδαλης που αγάπησε, ο κροταλίας ο Ηλίας που βρέθηκε στην όπερα της Μασσαλίας, η μαϊμού η Σουλτάνα που το σκάει από το κλουβί της στην Αθήνα για να ξαναβρεθεί ελεύθερη στην Αφρική, ο Φαίδωνας ο βάτραχος που παρά την ασχήμια του είναι πρίγκιπας για την καλή του, ο Άρης ο Λιοντάρης που είναι γεννημένος αρχηγός, το χταπόδι που είναι πάντα στυλάτο, ο Κοσμάς ο κάβουρας που ψάχνει καινούριο βράχο για ν’ αράξει, ο κόρακας ο Αλέκος που βλέπει τα καμένα δάση στην Ελλάδα , η Μάγια η κουκουβάγια η φίλη των ναυτικών και τέλος όλη η αγέλη που αποφασίζει να κατέβει στο δρόμο και να διαδηλώσει! «Δυο πόρτες έχει η Βουλή, ανοίξτε μια και βγείτε, γιατί μπουκάρουν οι τρελοί και τρέξτε να σωθείτε!»

Ένα άλμπουμ με στίχο έξυπνο και μουσική ‘για μεγάλους’, για παιδιά κάθε ηλικίας! Η μουσική είναι του Μιχάλη Ανδρονίκου πάνω σε στίχους των: Νίκου Αϊβαλή, Βασίλη Γκίκα, Νατάσας Κακογιαννάκη και Αλέκας Εληώτη. Τραγουδούν ο Γιάννης Λεκόπουλος και η Σίσσυ Κασσάνδρα ενώ τη Μάγια την κουκουβάγια ερμηνεύει η Μαρία Φωτίου.

Όπως σημειώνουν οι συντελεστές: «Τα τραγούδια αυτά είναι ο καρπός της συνεργασίας μιας όμορφης παρέας, που έζησε και χάρηκε πολύ δυνατές στιγμές κατά τη διάρκεια της δημιουργίας τους. Γράφτηκαν και ηχογραφήθηκαν με πολύ ενθουσιασμό και ιδιαίτερο κέφι απ’ όλους, κάτι που μας οδήγησε στην αυθόρμητη ανάγκη να τα μοιραστούμε πρώτα με φίλους και μετά με όποιον μπορεί να ενδιαφέρεται να ακούσει μια διαφορετική προσέγγιση στο τραγούδι σήμερα. Ελπίζω να το χαρείτε όσο κι εμείς»


Το ακούσαμε το χαρήκαμε και το συστήνουμε ανεπιφύλακτα!!!!