σάρκινος λόγος

Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω.
Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα.
Καλυμένη ἀπ᾿ τὰ μαλλιά ὡς τὰ νύχια τῶν ποδιῶν μὲ σκοτεινὸ διάφανο πέπλο
διάστικτο ἀπ᾿ τοὺς ἀσημένιους στεναγμοὺς ἐαρινῶν φεγγαριῶν.
Οἱ πόροι σου ἐκπέμπουν φωνήεντα, σύμφωνα ἰμερόεντα.
Ἀρθρώνονται ἀπόρρητες λέξεις. Τριανταφυλλιὲς ἐκρήξεις ἀπ᾿ τὴ πράξη τοῦ ἔρωτα.
Τὸ πέπλο σου ὀγκώνεται, λάμπει πάνω ἀπ᾿ τὴ νυχτωμένη πόλη μὲ τὰ ἠμίφωτα μπάρ,
τὰ ναυτικὰ οἰνομαγειρεῖα.
Πράσινοι προβολεῖς φωτίζουνε τὸ διανυκτερεῦον φαρμακεῖο.
Μιὰ γυάλινη σφαῖρα περιστρέφεται γρήγορα δείχνοντας τοπία τῆς ὑδρογείου.
Ὁ μεθυσμένος τρεκλίζει σὲ μία τρικυμία φυσημένη ἀπ᾿ τὴν ἀναπνοὴ τοῦ σώματός σου.
Μὴ φεύγεις. Μὴ φεύγεις. Τόσο ὑλική, τόσο ἄπιαστη.
Ἕνας πέτρινος ταῦρος πηδάει ἀπ᾿ τὸ ἀέτωμα στὰ ξερὰ χόρτα.
Μιὰ γυμνὴ γυναῖκα ἀνεβαίνει τὴ ξύλινη σκάλα κρατώντας μιὰ λεκάνη μὲ ζεστὸ νερό.
Ὁ ἀτμὸς τῆς κρύβει τὸ πρόσωπο.
Ψηλὰ στὸν ἀέρα ἕνα ἀνιχνευτικὸ ἑλικόπτερο βομβίζει σὲ ἀόριστα σημεῖα.
Φυλάξου. Ἐσένα ζητοῦν. Κρύψου βαθύτερα στὰ χέρια μου.
Τὸ τρίχωμα τῆς κόκκινης κουβέρτας ποὺ μᾶς σκέπει, διαρκῶς μεγαλώνει.
Γίνεται μία ἔγκυος ἀρκούδα ἡ κουβέρτα.
Κάτω ἀπὸ τὴ κόκκινη ἀρκούδα ἐρωτευόμαστε ἀπέραντα,
πέρα ἀπ᾿ τὸ χρόνο κι ἀπ᾿ τὸ θάνατο πέρα, σὲ μιὰ μοναχικὴ παγκόσμιαν ἕνωση.
Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Ἡ ὀμορφιά σου μὲ τρομάζει.
Καὶ σὲ πεινάω. Καὶ σὲ διψάω. Καὶ σοῦ δέομαι: Κρύψου.

εκ παραλλήλου από την Αλεξανδρούπολη

για λίγες μέρες ακόμα.

ο ατέρμονος γύρος των ανένδοτων

Περνώντας αυτές τις μέρες έξω απ’ το δημαρχείο του Παρισιού, δεν μπορείς παρά να σταθείς μπροστά σ’ ένα παράξενο θέαμα: μια ομάδα ανθρώπων -άλλοτε λίγοι, άλλοτε πολλές δεκάδες- που περπατούν διαρκώς ο ένας πίσω απ’ τον άλλο, σε σχήμα κύκλου, κρατώντας σημαίες με το σήμα της κατάληψης ή πλακάτ με συνθήματα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη αποδιάρθρωση των γαλλικών πανεπιστημίων. Είναι ο «ατέρμονος γύρος των ανένδοτων», μια πρωτότυπη μορφή διαδήλωσης που εγκαινιάστηκε από απεργούς και φοιτητές του πανεπιστημίου Paris 8 στις 23 Μαρτίου κι επεκτείνεται διαρκώς.


Βασική ιδέα της εκδήλωσης, που αντλεί την έμπνευσή της από αμερικανικές κινητοποιήσεις του ΙΘ΄ αιώνα: η κυκλική πορεία δεν σταματάει ποτέ, μέρα και νύχτα, μέχρι την τελική νίκη. Η προσέλευση είναι εν μέρει οργανωμένη, με μέλη που εγγράφονται (ατομικά ή συλλογικά) μέσω διαδικτύου αναλαμβάνοντας να βαδίσουν κάποιες συγκεκριμένες ώρες, κι εν μέρει ανοργάνωτη, από περαστικούς που μπαίνουν αυθόρμητα σ’ αυτό τον περίεργο, ανυπότακτο χορό.

Προορισμένος να τραβήξει την προσοχή του κόσμου σ’ αυτό το πολυσύχναστο τουριστικό σημείο της πόλης, αλλά και ν’ αποδείξει θεατρικά την αντοχή του κινήματος απέναντι σε μια κυβέρνηση αποφασισμένη να το «κουράσει», ο αεικίνητος κύκλος συνδυάζεται με ποικίλες μορφές προπαγάνδας (από τη διανομή προκηρύξεων ώς την κουβέντα με τους περαστικούς, ιδίως αργά τη νύχτα) κι επιβεβαιώνει δεσμούς συντροφικότητας που οικοδομήθηκαν ή επιβεβαιώθηκαν στη διάρκεια του αγώνα. Οπως πληροφορούμαστε μάλιστα από τη σχετική ιστοσελίδα, αυτή η πρωτότυπη μορφή πάλης βρήκε μιμητές σε μια σειρά πόλεις, από τη Λιόν και το Πουατιέ ίσαμε τις μακρινές γαλλικές Αντίλλες.

'Ολα όσα αφορούν τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των γαλλικών πανεπιστήμιων στον ιό της ελευθεροτυπίας:
http://www.iospress.gr/ios2009/ios20090412.htm
καιστον δικτυακό τόπο του «ατέρμονου γύρου των ανένδοτων»:
http://rondeinfinie.canalblog.com.

Πάμε Αλεξανδρούπολη;

Είστε όλοι καλεσμένοι!!!