« Για ν’ ανακαλύψεις τον εαυτό σου πρέπει να τον προβάλεις σε κάτι ξένο, να ξεδιπλωθείς μέσα σ’ αυτό και μέσω αυτού. Μένοντας δέσμιος της ταυτότητάς σου, χάνεσαι, παύεις να υπάρχεις. Γνωρίζει κανείς τον εαυτό του και συγκροτεί την προσωπικότητά του μέσω της επαφής, της πνευματικής ανταλλαγής και της υλικής συναλλαγής με τους άλλους. Ανάμεσα στις δύο όχθες του «ενός» και του «άλλου», γέφυρα ο άνθρωπος.»
Jean-Pierre Vernant, La traversée des frontières, Editions du Seuil, 2004
H έκθεση Οzmoz ξεκινά από την Αθήνα, στην Αίθουσα Τέχνης «Τρίγωνο» της Κηφισιάς, από τις 9 Μαρτίου ως τις 17 Απριλίου του 2010 και θα συνεχίσει την πορεία της, ενώ ταξιδεύοντας θα αναμορφώνεται σαν ένα δρώμενο εν εξελίξει προσαρμοζόμενη στους τόπους και τους χώρους που θα τη φιλοξενούν.
Πέντε καλλιτέχνες Έλληνες και Γάλλοιενώνουν τις φωνές τους σε μία έκθεση που δεν είναι άλλο παρά αρμονία, όσμωση, πεδίο ανταλλαγών και διαλόγου ανάμεσα στο πολιτισμικό στίγμα που φέρει ο καθένας τους και που χαρακτηρίζει κατά κύριο λόγο τα έργα τους.
Η Ειρήνη Γκόνου, επηρεασμένη από την πολυπολιτισμική διάσταση της τέχνης, φέρει μεταξύ άλλων στα έργα της -γλυπτά και κολάζ με έντονο το στοιχείο της γραφής- ίχνη της Αφρικής επηρεασμένα από τον αραβικό πολιτισμό. Η Christel Llop, καλλιγράφος, εμπλέκει στα έργα της τα είδη της γραφής, το κολάζ και το assemblage και παίζει με την διαφάνεια-αδιαφάνεια των ιδιαίτερων χαρτιών που χρησιμοποιεί. Στα διαλεκτικά γλυπτά της Sylvie Rivillon, από μάρμαρο, πέτρα ή ξύλο, οι καμπύλες και οι ευθείες κινούνται αρχιτεκτονικά από την επιμειξία στην αρμονία, έννοια-κλειδί της έκθεσης. Τα γεωμετρικά και δυαδικά γλυπτά του Ariel Moscovici αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στο ανάγλυφο και το εσώγλυφο, το ακατέργαστο και το λείο, το καμπυλωτό και το γωνιώδες – ανακαλώντας ταυτόχρονα την αρχαϊκή πλαστική, τους αρχαιολογικούς θησαυρούς ή αντίθετα πιο φουτουριστικές φόρμες που μας ταξιδεύουν μέσω διαφόρων πολιτισμών, αλλά κυρίως μέσω του χρόνου. Το ταξίδι στον χρόνο και τη μνήμη ξαναβρίσκουμε στα έργα του Μίλτου Παντελιά, όπου το χαρτί και η λιτότητα των χρωμάτων κατέχουν εξέχουσα θέση, υπαινισσόμενα τα παλίμψηστα ή άλλα σχέδια με σέπια, μιας άλλης εποχής.
Η περιοδεύουσα έκθεση Ozmoz, τόσο μέσα από την ομορφιά του διαλόγου που καθιερώνει με την πρόσκληση περιπλάνησης και την ευρεία ανάμειξη -τόσο των τεχνικών των διαφόρων έργων όσο και της μορφής τους, του νοήματος και της προέλευσής τους- προτείνει μια πλούσια και γοητευτική ανθρωπιστική θεώρηση, ένα άνοιγμα προς το «άλλο», προς το «αλλού» και προς τις μεταξύ τους σχέσεις. Καλή συνέχεια…
Claire Kueny, ιστορικός τέχνης
