με τον όρο εικαστική γραφή
σηματοδοτώ το πεδίο όπου η ίδια η γραφή γίνεται το έργο η μέρος του, εφ’όσον συνλειτουργεί μαζί με την εικόνα.
η λέξη ως εικόνα, το κείμενο
ως εικόνα.
η γραφή όπως και το σχέδιο μοιράζονται
το ίδιο μελάνι, το μολύβι ή το πινέλο, το καλάμι, το στένσιλ, την αυτοσχέδια
πένα, μοιράζονται με τον ίδιο τρόπο την προετοιμασία του χαρτιού, το αποτύπωμα,
την χειρονομία του καλλιτέχνη.
η γραφή είναι ένα σχέδιο,
ένας πίνακας. Και όταν το γράμμα ή το κείμενο-σχήμα αποκτήσουν τρίτη διάσταση
γίνονται γλυπτικές εγκαταστάσεις.
οι δρόμοι είναι γεμάτοι με
γραφφίτι, συνοικίες ολόκληρες ντύνονται με γράμματα- λέξεις παντού, ένας κόσμος γεμάτος λέξεις.
ύστερα έρχεται ο φετιχισμός
της προσωπικής γραφής. Τα «αγαπημένα» γράμματα.
και ο φετιχισμός των μέσων,
οι πένες, τα μελάνια, τα χαρτιά.
