κι άλλες ευχές

Δεσμοί Ύλης 2

"...Ανάμεσα στα έργα των Κινέζων που ξεχωρίζουν στην έκθεση είναι του 28χρονου Yang Yongliang, που μαθήτευσε από νεαρή ηλικία στην κινεζική καλλιγραφία. Τα έργα που παρουσιάζει είναι απόλυτα επηρεασμένα από την κινεζική παράδοση κι αρχικά σου δίνουν την αίσθηση της σινικής μελάνης. Λάθος. Πρόκειται για φωτογραφική εκτύπωση και κολάζ από μικρά κομμάτια, μια επίμονη διαδικασία με τρομερό αποτέλεσμα..."

Γενική επιµέλεια έκθεσης: Ίρις Κρητικού
Οργάνωση & Συντονισμός έκθεσης: Λιάνα Σκουρλή, Art-LS

Στο πλαίσιο της έκθεσης κυκλοφορεί τρίγλωσσος αναλυτικός κατάλογος.

Ώρες λειτουργίας:
Δευτέρα - Παρασκευή 17:00-22:00 & Σάββατο - Κυριακή: 12:00-22:00
Κατά τις ημέρες των επίσημων αργιών (25&26/12/2008, 1&6/1/2009) η έκθεση θα παραμείνει κλειστή.

Είσοδος ελεύθερη.

Επικοινωνία:
210 3461589
Τόπος: "Τεχνόπολις", Αίθουσες "Δ6", "Δ12" & "Τάκης Παπατσώνης"
Διεύθυνση: Πειραιώς 100, Γκάζι

Δεσμοί Ύλης

Δεσμοί Ύλης
Μια Συνάντηση Ελλήνων & Κινέζων Εικαστικών

«ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ» ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008 – 22 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2009

Η εικαστική έκθεση «Δεσμοί Ύλης» είναι ένας διάλογος Ελλήνων και Κινέζων Εικαστικών και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο 2008 στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Σανγκάης, ένα από τα σημαντικότερα μουσεία σύγχρονης τέχνης του κόσμου γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία.

Από 18 Δεκεμβρίου 2008 έως 22 Ιανουαρίου 2009, οι «Δεσμοί Ύλης» φιλοξενούνται από το Δήμο Αθηναίων στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, στις αίθουσες Δ12 και «Τάκης Παπατσώνης».

ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΟ ΤΟΠΟ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΝΩΡΙΣ.

Είμαι υπέρ της συντήρησης των πραγμάτων, υπέρ της διαφύλαξης των σχέσεων.
Θλίβομαι βαθύτατα για τις φθορές στα πανεπιστήμια και τις βιβλιοθήκες.
Προσπαθώ να θυμώσω μ’ αυτά τα παιδιά που διεκδικούν (συχνά με λάθος τρόπο) ένα καλύτερο αύριο. Όμως, δεν τα καταφέρνω. Ο θυμός μου δαπανήθηκε στη διαδρομή, σε αιτίες, περισσότερο σημαντικές.

Την δολοφονία του Αλέξη και όλων των προηγούμενων από «εκπαιδευμένους» αστυνομικούς.
Τους ξυλοδαρμούς (η ιστορία με την ζαρντινιέρα έχει σχέση μήπως με οικολογικές ανησυχίες;)
Τα τροχαία. Ένα χωριό εξαφανίζεται κάθε χρόνο.
Τις αυτοκτονίες στο στρατό.
Την συστηματική συγκάλυψη των οικονομικών σκανδάλων.
Την ανεργία.
Την προβληματική περίθαλψη.
Την προβληματική παιδεία.
Το προβληματικό σωφρονιστικό σύστημα.
Την απουσία κοινωνικής νοημοσύνης και τον υφέρποντα ρατσισμό.
Την αδιαφορία για το περιβάλλον.
Την καμένη ύπαιθρο, σπαρμένη με αυθαίρετα που κάθε λίγο εντάσσονται στο σχέδιο.
Την αισθητική και λειτουργική υποβάθμιση των πόλεων.
Την πολυτέλεια, την πρόκληση, τη χυδαιότητα, ενός μέρους της κοινωνίας.

Δεν υπάρχουν αθώοι. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι γι’ αυτά.
Δεν ανήκω σε καμιά θρησκεία. Στην κοσμοθεωρία μου δεν έχει θέση η τιμωρία και η ανταμοιβή.
Δεν κάνουν τον ύπνο μου καλύτερο, ούτε πιο μαγική τη σχέση μου με το φαινόμενο της ζωής,.
Απαιτώ όμως να μην υπάρξει και αυτή τη φορά συγκάλυψη.
Δεν έχω, δυστυχώς, εμπιστοσύνη στο κράτος. Αισθάνομαι μόνο απογοήτευση.
Δεν καταφέρνω να οργιστώ μ’αυτά τα παιδιά. Αισθάνομαι όμως εμπιστοσύνη.
Το αύριο, το ζήσαν σήμερα. Μεγάλωσαν νωρίς!

Τέτα Μακρή, ζωγράφος.

(Στη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου, που δεν πρόλαβε να ζήσει)

Κάποτε θα 'ρθουν

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν σ' αγαπούν
και πως σε θένε
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβύσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα


Στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος
Τραγούδι Παύλος Σιδηρόπουλος)

Ο Χατζιδάκις έγραφε τον Ιούνιο του 1985

… Μια μοβ σκιά Μαϊου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Ενόχλησαν τους Ελληνες πολίτες κι αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν ν΄αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ΄τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ως τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Εξύβριση αρχής - (έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων). Χειροδικία κατά της αρχής - (έτσι είθισται ν΄αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου). Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρει ή μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του. Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως ελληνική τα πρόσφατα και τελευταία σαράντα χρόνια - όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης εις τούτον τον ένδοξον κατά τα άλλα τόπον μας.

Μια μοβ σκιά Μαϊου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μία εφημερίδα ν΄αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί,να καταγγείλει την αλήθεια γι΄αυτό το τρίγωνο του αίσχους. Σκουφά, Μαυρομματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκανς, κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρ χικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί μ΄ «επιτυχία», να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου…κατά του εγκλήματος. Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν…ανακαλύπτονται.

Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως με αφέλεια, σ΄όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος», έστω, κι αν είναι ολίγοι, διακόσιοι, χίλιοι, εκατό, που προσπαθούν να ζήσουν, τουλάχιστον εκείνοι μόνοι, έτσι όπως τα ορίζει η φύση τους και όχι η κερδισμένη δια παγκοσμίου πολέμου επίσημη δουλεία. …"

Τα παραπάνω έγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις στο κύριο άρθρο του περιοδικού "Τέταρτο" που έβγαζε ο ίδιος, τον Ιούνιο του 1985. Το άρθρο αναφερόταν στην επέτειο από τη λήξη του Β' παγκοσμίου πολέμου. Ο Χατζιδάκις έγραφε πως τελικά νίκησαν οι ηττημένοι. Οι φασίστες, οι ναζί, οι οπαδοί της δουλείας. Κι έφερνε ως παράδειγμα το πώς λειτουργεί το κράτος και η αστυνομία την οποία στόλιζε με τα εξής: "…και την αστυνομία, σπλάχνο εκ των σπλάχνων μας, να εκπροσωπεί ό,τι χολεριασμένο κι άρρωστο κρύβει βαθιά του ο άνθρωπος για να προστατέψει μ΄έναν ακάθαρτο μανδύα τις έννοιες έθνος, πατρίδα, σπίτι, εκκλησία, κράτος και οικογένεια." Πέντε μήνες μετά ένας 15χρονος "που προσπαθούσε να ζήσει όπως τα όριζε η φύση του" θα έπεφτε νεκρός από σφαίρες αστυνομικού. Για να ακολουθήσει ακόμα ένας 23 χρόνια μετά.

Θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο

«Μη ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, εμείς κλαίμε κι από μόνοι μας» λένε στο υστερόγραφο της επιστολή τους οι φίλοι του παιδιού, υπενθυμίζοντας σε όλους πως «δεν είμαστε γνωστοί άγνωστοι, ούτε κουκουλοφόροι, είμαστε τα παιδιά σας».



«Θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο. Βοηθήστε μας. Δεν είμαστε τρομοκράτες, 'κουκουλοφόροι', 'γνωστοί - άγνωστοι'. Είμαστε τα παιδιά σας. Αυτοί, οι γνωστοί- άγνωστοι... Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας! Έχουμε ορμή -μη σταματάτε την ορμή μας. Θυμηθείτε. Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη 'βιτρίνα', παχύνατε, καραφλιάσατε, ξεχάσατε.

» Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε. Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. Μάταια. Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δεν φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε! Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. Υλη παντού. Αγάπη πουθενά. Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες;

Γιατί δεν βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; μας σκοτώνουν. Βοηθήστε μας...».

για τον Αλέξη...

Rokia Traore

a ecouter avec toutes les senses.

a copy from the blog: http://atelier.zeblog.com/

stage à Athènes
Par Christel :: 30/11/2008 à 18:16 :: Général
Les 27 et 28 octobre derniers, je donnais un stage à Athènes, dans l'atelier d'Irini Gonou. D'autres actions suivront (cours, stages, expositions...) dans la capitale grecque, où je voudrais travailler parallèlement les signes de l'alphabet occidental et ceux de l'alphabet grec, auprès d'un public grec, de français expatriés ou de français de passage (il n'y a pas de restriction, évidemment, mes stages sont ouverts à tous). La démarche reste la même que celle suivie jusqu'ici: travail du signe, de la lettre et des techniques pour aller vers la composition. Je vous livre ci-dessous les images des premiers pas dans cette voie, début d'une collaboration avec Irini, artiste de grand talent qui utilise les signes et écritures dans ses oeuvres, depuis longtemps.

MERCI CHRISTEL!!!!!!

expo au chateau du puget

le vendredi 31 octobre avec nos amis ariel moscovici, sylvie rivillon et giro naito

nouvelles africaines, l'exposition

nouvelles africaines, l'exposition

Helga Kohl
Namibie

nouvelles africaines, l'exposition

nouvelles africaines, l'exposition

JELLEL gasteli
Tunisie

nos nouvelles amies!!

sans commentaires...

irini gonou at alatza imaret

al-khatt, the magic script at alatza imaret

al-hatt, the magic script at Alatza Imaret

«Ο μύθος του Αμέθυστου»

Στις 20 Οκτωβρίου, στις 7.30 το απόγευμα, ελάτε να μας βρείτε στο ΠΟΛΙΣ καφέ,

να γιορτάσουμε μαζί την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του βιβλίου της Κόνι Κάιζερμαν

«Ο μύθος του Αμέθυστου»

με εικονογράφηση της Ειρήνης Γκόνου από τις εκδόσεις Κέδρος.

Θα χαρούμε πολύ να είστε μαζί μας.



Κόνι Κάιζερμαν

Ειρήνη Γκόνου



Το ΠΟΛΙΣ καφέ βρίσκεται στην ταράτσα της Στοάς του βιβλίου.

Αλ Χαττ, η μαγική γραφή στο Αλατζά Ιμαρέτ

Αλατζά Ιμαρέτ / Είδος Εκδήλωσης: Εικαστικά | 06/10/2008 - 30/10/2008, Ώρα: 19.30 | Είσοδος: Είσοδος Eλεύθερη

Τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008 και ώρα 19:30 εγκαινιάζεται στο Αλατζά Ιμαρέτ η έκθεση Αλ - Χαττ, η μαγική γραφή της Ειρήνης Γκόνου.

Η έκθεση διοργανώνεται από τη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης και εντάσσεται στο πλαίσιο εκδηλώσεων της μεγάλης γιορτής της πόλης, των 43ων Δημητρίων.

Από τις 6 έως τις 30 Οκτωβρίου το Αλατζά Ιμαρέτ θα φιλοξενεί την έκθεση in situ της Ειρήνης Γκόνου «Αλ-Χαττ, η μαγική γραφή».

Μέσα από τον φυσικό χώρο του ιστορικού μνημείου - κτίσμα του 15ου αιώνα που λειτούργησε ως τζαμί και πτωχοκομείο, της πόλης της Θεσσαλονίκης, η καλλιτέχνης, ανακαλεί την πολιτισμική του μνήμη και διάσταση.

Αλ-Χαττ είναι η γραφή ως πορεία και διαδρομή που στη συνέχεια μετατρέπεται σε εικόνα, σύμβολο και φυλαχτό, καθορίζοντας το νέο τόπο αναφοράς των εικαστικών της αναζητήσεων. Οι συνταγές της Ανατολής εισχωρούν στο μελάνι της από τα μυστικά συρτάρια των αράβων καλλιγράφων και των μαραμπού δασκάλων - θεραπευτών της Αφρικής για να εγγράψουν τις επιθυμίες και να εξορκίσουν τους φόβους μας. Η καλλιτέχνης συνδιαλέγεται με την εθνολογία, ενώ στο έργο της αναγνωρίζει κανείς τα ίχνη των πολιτισμικών της περιπλανήσεων.

Ο διάλογος επεκτείνεται στον χώρο της μουσικής με τους 12 «χειροποίητους αυτοσχεδιασμούς» του Μιχάλη Ανδρονίκου, την ενταγμένη απαγγελία των ποιημάτων του Σύριου ποιητή Άδωνη που ερμηνεύει ο ηθοποιός Νίκος Αϊβαλής και τα φωνητικά της Ροδής Τομουρτζούκ Γκιούλ.



Το Αλατζά Ιμαρέτ είναι ο δεύτερος σταθμός της έκθεσης μετά την επιτυχημένη της τρίμηνη παρουσίαση στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, παραρτήματος του Μουσείου Μπενάκη, στην Αθήνα.





Ειρήνη Γκόνου

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε γλυπτική στο Παρίσι στην Ecole des Beaux Arts και στην Ecole des Arts Decoratifs, όπου και δούλεψε ως βοηθός στο εργαστήριο της Renee Bossaert, μελετώντας παράλληλα την πολυμορφία του ψημένου πηλού στο χώρο και το χρόνο.

Στα χρόνια που έμεινε στο Παρίσι (1974 - 1985) ήρθε σε επαφή, μέσα από μουσεία και εκθέσεις, με την πολυπολιτισμική διάσταση της τέχνης. Τον ίδιο ανοιχτό ορίζοντα θα μεταφέρει αργότερα στο εργαστήριό της στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται από το 1986.

Για την μελέτη κάποιων πολιτισμών της Αφρικής ανέτρεξε στην εθνολογία, που αντικαθιστά σε αυτές τις περιπτώσεις την ιστορία της τέχνης. Στην προσέγγιση του αραβικού πολιτισμού την βοήθησαν η μελέτη τόσο της γλώσσας όσο και ειδικών συγγραμμάτων, καθώς και τα ταξίδια.

Από το 1975 έχει πραγματοποιήσει 25 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στο έργο της αναγνωρίζει κανείς τα ίχνη των πολιτισμικών της περιπλανήσεων, ενώ οι ιδέες και τα μυθογραφήματα της εικαστικής της περιπέτειας μορφοποιούνται μέσα από το απεριόριστο γλωσσικό ιδίωμα των φυσικών υλών.

Η γραφή ως εικόνα, ως σύμβολο και ως φυλακτό είναι ο νέος τόπος αναφοράς των τελευταίων εικαστικών της αναζητήσεων.

Greguerias

1. τον ψεύτη μόνο ο κουφός τον θεραπεύει

2. όταν το λουλούδι γέρνει το κεφάλι, δεν υπάρχει γιατρός να το σώσει.

3. είχε το στόμα γεμάτο σφυρίγματα, όπως ο ράφτης το έχει γεμάτο καρφίτσες.

4. ένιωσα ένα ρίγος, σα να μου ρίξανε ένα νόμισμα στη σπονδυλική στήλη.

5. το νερό δεν έχει μνήμη, γι'αυτό είναι τόσο καθαρό.

6. αυτό που πιο πολύ πονάει το δέντρο που κλαδεύουν, είναι που το τσεκούρι έχει λαβή από ξύλο.

7. ο γάιδαρος όλα τα ζυγίζει στη ζυγαριά των αυτιών του.

8. οι ακροβάτες ε΄χουν την κοκεταρία του θανάτου.

9. η σιωπή δεν κοιμάται, σκέφτεται.

10. το πέταγμα της πεταλούδας είναι φτιαγμένο από μικρά αντίο.


ΡΑΜΟΝ ΓΚΟΜΕΘ ΝΤΕ ΛΑ ΣΕΡΝΑ, Greguerias, μετάφραση Βασίλης Λαλιώτης, εκδόσεις Σμίλη, αθήνα 1995
βιβλίο με αφιέρωση που καταλήγει: (καλό καλοκαίρι καλή μας κυρία 11 ιούλη 2005)

«Al hatt, the magic script» at Alatza Imaret

6 - 30/10 / Alatza Imaret / Visual Arts / «Al hatt, the magic script»,
an “in situ” exhibition by Irini Gonou, accompanied with the title music of Michalis Andronikou

Through 17 installations Irini Gonou engages in a dialogue with both physical and cultural space of Alatza Imaret, an ottoman monument of the city of Thessaloniki. Al Hatt is the script seen as an image, a symbol or a charm, a defining new reference point of the artist’s visual explorations. The result is an engagement that brings Gonou face to face with ethnology, while her work also reveals traces of her various cultural explorations.

On the “handmade” music of Michalis Andronikou, Nikos Aivalis will interpret poems of the Syrian poet Adonis at the opening day.

43α Δημήτρια-Αλατζά Ιμαρέτ-Ειρήνη Γκόνου

Αλατζά Ιμαρέτ / Είδος Εκδήλωσης: Εικαστικά | 06/10/2008 - 30/10/2008, Ώρα: 20.30 | Είσοδος: Είσοδος με προσκλήσεις

Στα πλαίσια των 43ων Δημητρίων από τις 6 έως τις 30 Οκτωβρίου το Αλατζά Ιμαρέτ, θα φιλοξενεί την έκθεση in situ της Ειρήνης Γκόνου «αλ-χαττ, η μαγική γραφή».
Μέσα από τον φυσικό χώρο του ιστορικού μνημείου της πόλης της Θεσσαλονίκης, η καλλιτέχνης, ανακαλεί την πολιτισμική του μνήμη και διάσταση. (Το Αλατζά Ιμαρέτ, κτίσμα του 15ου αιώνα ήταν τζαμί και πτωχοκομείο).
Αλ Χαττ είναι η γραφή ως πορεία και διαδρομή που στη συνέχεια μετατρέπεται σε εικόνα, σύμβολο και φυλαχτό, καθορίζοντας το νέο τόπο αναφοράς των εικαστικών της αναζητήσεων. Οι συνταγές της Ανατολής εισχωρούν στο μελάνι της από τα μυστικά συρτάρια των αράβων καλλιγράφων και των μαραμπού δασκάλων - θεραπευτών της Αφρικής για να εγγράψουν τις επιθυμίες και να εξορκίσουν τους φόβους μας. Η καλλιτέχνης συνδιαλέγεται με την εθνολογία ενώ στο έργο της αναγνωρίζει κανείς τα ίχνη των πολιτισμικών της περιπλανήσεων.
Ο διάλογος επεκτείνεται στον χώρο της μουσικής με τους 12 «χειροποίητους αυτοσχεδιασμούς» του Μιχάλη Ανδρονίκου, την ενταγμένη απαγγελία των ποιημάτων του Σύριου ποιητή Άδωνη που ερμηνεύει ο ηθοποιός Νίκος Αιβαλής και τα φωνητικά της Ροδής Τομουρτζούκ Γκιούλ.

Την έκθεση συνοδεύει δίγλωσση έκδοση με εικόνες και σχόλια των έργων της Ειρήνης Γκόνου, καθώς και CD με την ομώνυμη μουσική σύνθεση του Μιχάλη Ανδρονίκου.

Το Αλατζά Ιμαρέτ είναι ο δεύτερος σταθμός της έκθεσης μετά την επιτυχημένη της τρίμηνη παρουσίαση στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης της Αθήνας.

Brody Neuenschwander

For nearly twenty years, Brody Neuenschwander has worked with the British film maker Peter Greenaway to produce calligraphy for films, installations and operas such as Prospero's Books, The Pillow Book, One Hundred Objects to Represent the World, Writing to Vermeer and Writing on Water. These projects have stretched the boundaries of western calligraphy, transforming it into a visual language that has many parallels with Arabic and Chinese calligraphy.

Youssef Chahine, a-dieu....

Youssef Chahine, mort dimanche 27 juillet à 82 ans, n'a cessé de poser un regard critique sur la société égyptienne.

Il était le plus célèbre des cinéastes égyptiens. Youssef Chahine est mort dimanche 27 juillet au Caire, a confirmé le réalisateur Khaled Youssef, un de ses proches, quelques minutes après que la télévision égyptienne avait annoncé le décès. Le cinéaste est mort à 82 ans des suites d'une hémorragie cérébrable qui l'avait plongé dans le coma en juin. Il avait été hospitalisé pendant près d'un mois à l'hôpital américain de Neuilly, à l'ouest de Paris, avant de retourner dans la capitale égyptienne la semaine dernière.


Né le 25 janvier 1926 à Alexandrie, Youssef Chahine a laissé une oeuvre à la fois intimiste et politiquement engagée. Il était notamment opposé au régime de l'actuel président égyptien, Hosni Moubarak, ainsi qu'aux islamistes. "Le destin", film réalisé en 1997 et inspiré de la vie du philosophe arabe Averroès, avait notamment déclenché la colère et la censure des intégristes égyptiens.

Youssef Chahine, qui, à 21 ans, a étudié le cinéma à Pasadena, en Californie, voulait être acteur. "Mais il s'est aperçu qu'il bégayait un peu et n'était pas si beau, alors il s'est dit : je vais jouer à travers d'autres", a raconté Omar Charif, acteur découvert par le réalisateur égyptien.
LE DERNIER GÉANT DU CINÉMA ÉGYPTIEN

Dans plus d'une quarantaine de films, Youssef Chahine n'a cessé de prendre son pays comme toile de fond. Toute la société égyptienne est passée sous son regard aiguisé : la pauvreté, le monde ouvrier, les luttes d'indépendance. Engagé, le cinéaste a également réalisé une trilogie autobiographique remarquée, véritable roman filmé de sa jeunesse : "Alexandrie, pourquoi?" (1978), "La mémoire" (1982), "Alexandrie encore et toujours" (1989).

Figure de proue du cinéma égyptien, Youssef Chahine était davantage reconnu à l'étranger que dans son propre pays. Il avait notamment reçu le prix du cinquantième festival de Cannes en 1997 pour saluer l'ensemble de son oeuvre. Son dernier film, "Le Chaos" (2007), critique du régime autocratique égyptien, n'avait pas rencontré un grand succès. Avec la mort de Youssef Chahine, l'Egypte a perdu le dernier géant de son cinéma autrefois fleurissant.

Khatt Network for Arabic Typography - email2.jpg

Now, your Crocs can speak Arabic!
Arabic alphabets shoe charms by designer Hayan Maani

All over the world and on the net you can find shoe charms or better known as Jibbitz (the original company that produces them)... the designs range from flowers to Disney characters, sport icons to anything you think about... so far...
Today, you have the option to let your Crocs speak Arabic... the new Thulth Arabic alphabets designed by Hayan Maani are available in Jordan, but soon you can find them in Lebanon and Dubai as well as on the net.
For updates on points of sale please log on to: www.hayanmaani.com

l'histoire du maitre Tchouang

Pendant une sieste, Maître Tchouang rêva un jour qu'il était papillon, butinant, voletant et plein de joie, ne sachant pas qu'il était Tchouang-Tseu. A son réveil, il s'aperçut qu'il était Tchouang-Tseu. En fait, il ne savait plus s'il était Tchouang-Tseu qui venait de rêver qu'il était un papillon, ou s'il était un papillon qui rêvait en ce moment même qu'il était Tchouang-Tseu...

Les gens qui doutent

Les gens qui doutent


Paroles et Musique: Anne Sylvestre 1977
autres interprètes: Vincent Delerm (2007)

J'aime les gens qui doutent
Les gens qui trop écoutent
Leur coeur se balancer
J'aime les gens qui disent
Et qui se contredisent
Et sans se dénoncer

J'aime les gens qui tremblent
Que parfois ils ne semblent
Capables de juger
J'aime les gens qui passent
Moitié dans leurs godasses
Et moitié à côté

J'aime leur petite chanson
Même s'ils passent pour des cons

J'aime ceux qui paniquent
Ceux qui sont pas logiques
Enfin, pas comme il faut,
Ceux qui, avec leurs chaînes,
Pour pas que ça nous gêne
Font un bruit de grelot

Ceux qui n'auront pas honte
De n'être au bout du compte
Que des ratés du coeur
Pour n'avoir pas su dire
"Délivrez-nous du pire
Et gardez le meilleur"

J'aime leur petite chanson
Même s'ils passent pour des cons

J'aime les gens qui n'osent
S'approprier les choses
Encore moins les gens
Ceux qui veulent bien n'être
Qu'une simple fenêtre
Pour les yeux des enfants

Ceux qui sans oriflamme,
Les daltoniens de l'âme,
Ignorent les couleurs
Ceux qui sont assez poires
Pour que jamais l'Histoire
Leur rende les honneurs

J'aime leur petite chanson
Même s'ils passent pour des cons

J'aime les gens qui doutent
Et voudraient qu'on leur foute
La paix de temps en temps
Et qu'on ne les malmène
Jamais quand ils promènent
Leurs automnes au printemps

Qu'on leur dise que l'âme
Fait de plus belles flammes
Que tous ces tristes culs
Et qu'on les remercie
Qu'on leur dise, on leur crie
"Merci d'avoir vécu

Merci pour la tendresse
Et tant pis pour vos fesses
Qui ont fait ce qu'elles ont pu".

Adieu Aimé Césaire...

Qui et quels nous sommes? Admirable question!

A force de regarder les arbres je suis devenu un arbre et
mes longs pieds d’arbre ont creusé dans le sol de larges
sacs à venin de hautes villes d’ossements
à force de penser au Congo
je suis devenu un Congo bruissant de forêts et de fleuves
où le fouet claque comme un grand étendard
l’étendard du prophète
où l’eau fait
likouala-likouala
où l’éclair de la colère lance sa hache verdâtre et force les
sangliers de la putréfaction dans la belle orée violente des
narines.

Au bout du petit matin le soleil qui toussote et crache ses
poumons

Au bout du petit matin
un petit train de sable
un petit train de mousseline
un petit train de grains de maïs
(…)
douaniers anges qui montez aux portes de l’écume la
garde des prohibitions

je déclare mes crimes et qu’il n’y a rien à dire pour ma
défense.
Danses. Idoles. Relaps. Moi aussi

J’ai assassiné Dieu de ma paresse de mes paroles de mes
gestes de mes chansons obscènes.

J’ai porté des plumes de perroquet des dépouilles de chat
musqué
J’ai lassé la patience des missionnaires
insulté les bienfaiteurs de l’humanité.
Défié Tyr. Défié Sidon.
Adoré le Zambèze.
L’étendue de ma perversité me confond !

al khatt, the magic script, continues the dialogue

...until 20 of April!

Al-khatt, the magical script : An artistic dialogue with Museum exhibits.


Through 17 artistic constructs, artist Irene Gonou converses with the space, both physical and cultural, and simultaneously with the very exhibits of the Islamic Museum.

“Al-khatt” is writing as conduit and voyage, which is subsequently transformed into image, symbol and talisman, defining a new reference landscape for her artistic endeavours. Eastern recipes penetrate her ink from the mystical drawers of Arab calligraphers and the marabous of the teacher-healers of Africa, in order to record our desires and exorcise our fears. The artist converses with ethnology, and traces of her cultural wanderings are recognisable in her work.

This dialogue extends further to include the field of music, with Michalis Andronikou improvising in his 12 "handmade" musical compositions, seeking the meaning and mystery of writing through sounds.

Christel Llop: Encre en Mouvement

Jeudi 6 mars – mercredi 30 avril
Exposition de Christel Llop : Encre en mouvement
Bistrot Paris-Athènes

Vernissage : jeudi 6 mars à 20 h 00

Cette jeune artiste utilise la calligraphie, et les lettres en général, comme d’autres modèlent la terre, elles sont la matière tout autant que le papier qui les reçoit. Dans cette exposition elle présente plusieurs séries, qui se répondent par les tons et les outils employés, mais aussi par les jeux de transparences et superpositions.

in to the wild ΙΙ

ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!

into the wild

http://en.wikipedia.org/wiki/Into_the_Wild_%28film%29


je l' ai vu hier et je l' ai adore!

φλοιοί δέντρου με την γραφή βάι

Ecorces d'arbre aux inscriptions vai.

ِΑπό την έκθεση Αλ-χαττ η μαγική γραφή που παρουσιάζεται
στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης μέχρι τις 9 Μαρτίου.

Une piece de l'exposition al-khatt, l'ecriture magique, qui se presente au Musee d' Art Islamique d'Athenes jusqu'au 9 Mars.

al-hatt, the magic script

μια σελίδα από τον Ηριδανό

http://www.hridanos.gr/index.php/volume12/eikastika/h_mnimi_pou_dioxnei_ti_lithi/

talismans

1. μικρό βιβλίο-φυλαχτό από καλάμι, σπάγγο από κάνναβη και χαρτί φιαγμένο στο χέρι με αραβική γραφή.
2. φλοιός ρίζας με σπάγγο και αραβική γραφή.

1. petit livre-amulette fait de roseau, fil de chanvre et du papier fait main à l'écriture arabe.
2. écorce de racine au chanvre et à l'écriture arabe.

αλ-χαττ, η μαγική γραφή

ΜΟΥΣΕΙΟ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Ειρήνη Γκόνου

αλ-χαττ, η μαγική γραφή

Ένας εικαστικός διάλογος με τα εκθέματα του Μουσείου

Από τις 22 Ιανουαρίου ως τις 9 Μαρτίου το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης θα φιλοξενεί στις αίθουσές του την έκθεση της Ειρήνης Γκόνου «αλ-χαττ, η μαγική γραφή».

Μέσα από 17 εικαστικές κατασκευές η Ειρήνη Γκόνου συνδιαλέγεται με τον χώρο-τόσο τον φυσικό όσο και τον πολιτισμικό-αλλά συγχρόνως και με τα ίδια τα εκθέματα του Μουσείου.

Αλ-χαττ είναι η γραφή ως πορεία και διαδρομή που στη συνέχεια μετατρέπεται σε εικόνα, σύμβολο και φυλαχτό, καθορίζοντας το νέο τόπο αναφοράς των εικαστικών της αναζητήσεων. Οι συνταγές της Ανατολής εισχωρούν στο μελάνι της από τα μυστικά συρτάρια των Αράβων καλλιγράφων και των μαραμπού δασκάλων-θεραπευτών της Αφρικής για να εγγράψουν τις επιθυμίες και να ξορκίσουν τους φόβους μας. Η καλλιτέχνις συνδιαλέγεται με την εθνολογία ενώ στο έργο της αναγνωρίζει κανείς τα ίχνη των πολιτισμικών της περιπλανήσεων.

Η Ειρήνη Γκόνου γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στην Ecole des Beaux-Arts και στην Ecole des Arts Décoratifs στο Παρίσι, όπου έμεινε για έντεκα συνεχή χρόνια. Έχει πραγματοποιήσει είκοσι πέντε ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο διάλογος επεκτείνεται και στον χώρο της μουσικής,, όπου ο Μιχάλης Ανδρονίκου με τις 12 «χειροποίητες» μουσικές συνθέσεις του αυτοσχεδιάζει αναζητώντας το νόημα και το μυστήριο της γραφής μέσα απ’ τους ήχους.

Η έκθεση συνοδεύεται από έκδοση με φωτογραφίες και σχόλια των έργων της Ειρήνης Γκόνου, κείμενα των Ροζάννας Μπαλλιάν και Μίνας Μωραίτου του Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης, της αραβολόγου καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ελένης Κονδύλη-Μπασούκου καθώς και CD με την ομώνυμη μουσική σύνθεση του Μιχάλη Ανδρονίκου.

Εγκαίνια: 22 Ιανουαρίου 2008, ώρα 19.00

Διάρκεια έκθεσης : 22 Ιανουαρίου - 9 Μαρτίου 2008

ΜΟΥΣΕΙΟ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Αγίων Ασωμάτων 22, Κεραμεικός

Τηλ: 210 3251 311-13 www.benaki.gr

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Κυριακή: 9.00-15.00, Τετάρτη: 9.00-21.00