Η αντιγραφή ως μια άλλου τύπου ανάγνωση, μια οπτική βόλτα ανάμεσα στα γράμματα, τις λέξεις, τα σημεία στίξης, τα κενά, το κείμενο.
Μου συμβαίνει να συλλαμβάνω και να κατανοώ διαφορετικά ένα κείμενο όταν αντί απλά να το διαβάζω, το γράφω.
Η διαδικασία της αντιγραφής (re-writing) σαν μια slow motion διείσδηση όχι μόνο στην βαθύτερη αίσθηση των λέξεων, αλλά και στο κείμενο σαν εικόνα.
Συχνά γράφω πάνω σε ύφασμα, εκεί η πολύ παλιά σχέση «γραπτού» (text) και «υφαντού (textile) συννεχίζεται και ανανεώνεται.
Η καλλιγραφία σαν μια τεχνική αυτοβελτίωσης μέσω της επαναλαμβανόμενης maitriséé χειρονομίας, ένα είδος χορού ή γιόγκα.
Η σχέση γραφής και τοπίου. Η γραφή είναι ο «τόπος»-οπτικά μπορεί μερικές φορές να θυμίζει και καλλιεργημένο αγρό-που γεννιέται η «ου-τοπία».
Φιάχνοντας μόνη μου τα μελάνια, τις χρωστικές, το καλάμι-γραφίδα, όλα από φυσικά υλικά, ενεργοποιώ μια μορφή αρχετυπικής εικόνας παγανιστικής ιεροτελεστίας.
από τις σημειώσεις μου
1 σχόλιο:
έχεις δίκιο για την αντιγραφή, σε ωθεί μέσα στο κείμενο, νιώθεις την κάθε του λέξη. Για την καλλιγραφία σαν μέσο αυτοβελτίωσης δεν το έχω δοκιμάσει, ο ελευθερος μας χρόνος περιορισμένος να ασχολείται μόνο με τα βασικά αλλά χαίρομαι που πάντοτε υπάρχει η ευκαιρία να ασχολείσαι με κάτι νέο, διαφορετικό.
Καλησπέρα σας.
Δημοσίευση σχολίου