τον απρίλιο του 2004 έτυχε να δω στο λούβρο την έκθεση tanagra, mythe et archeologie και να ανακαλύψω τον υπέροχο γυναικείο κόσμο των ταναγραίων. πολλά κοινά στοιχεία στον τρόπο σκέψης και στον τρόπο εκτέλεσης με έκαναν να σκύψω προσεκτικά πάνω στο θέμα και να το ψάξω καλύτερα στην εποχή του.
μέσα από τον κατάλογο του μουσείου ανακάλυψα οτι η τεχνική του πηλού και η μέθοδος ψησίματος των ταναγραίων –η κοροπλαστική- είναι η ίδια ακριβώς μέθοδος που ακολουθώ κι’εγώ από την αρχή της ενασχόλησής μου με την κερακεική γλυπτική. ο άλλος πόλος έλξης ήταν τα διάφορα ενδυματολογικά στοιχεία και αξεσουάρ της εποχής που χαρακτηρίζουν την φιγούρα, το μικρό της σχήμα, η χάρη και απλότητά της, όπως επίσης και το γεγονός οτι δεν ανήκει στην κατηγορία της «μεγάλης γλυπτικής», αλλά συναλλάσεται ως ένα «ομοίωμα» με όλο τον κόσμο. μπορούσε δηλαδή να συντροφεύει τον απλό άνθρωπο σε όλες τις στιγμές της ζωής του, όπως κάνει ακόμα σήμερα ένα αφρικάνικο ειδώλιο. μία τέχνη που είναι η ίδια η ζωή χωρίς περιτά και χωρίς τον ιδιαίτερο χώρο που εμείς την τοποθετούμε σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου