Τρίτης απόγευμα στο εργαστήρι γραφής

Δουλεύουμε τη γραφή Νάσχι.
Μελετήσαμε το σχήμα, τις αναλογίες, την κίνηση και την μοναδικότητα του γράμματος. Τη σχέση του με τη γραφίδα-το καλάμι, την ανεπαίσθητη κίνηση-σαν φλόγα σε κατάσταση ηρεμίας του Άλεφ, είπαμε για το Μπα με την ανασηκωμένη πρύμνη.
Φτιάξαμε το πρώτο καλλιγραφικό σύμπλεγμα το αλεφ με το μπα, Αμπού, Πατέρας.
Ο ήλιος πέφτει στο τραπέζι σαν προβολέας τα απογεύματα της Τρίτης στο Ισλαμικό, ενώ τα καλάμια με το μελάνι, ανεβοκατεβαίνουν πάνω στο χαρτί με φόντο τους ήχους του Αnouar Brahim, madar, khamsa, thimar.

μερικές σκέψεις για την εικαστική γραφή

Με τον όρο εικαστική γραφή σηματοδοτώ το πεδίο όπου η ίδια η γραφή γίνεται το έργο ή μέρος του, εφ’όσον συνλειτουργεί μαζί με την εικόνα.

Η λέξη ως εικόνα, το κείμενο ως εικόνα.

Η γραφή όπως και το σχέδιο μοιράζονται το ίδιο μελάνι, το μολύβι ή το πινέλο, το καλάμι, το στένσιλ, την αυτοσχέδια πένα, μοιράζονται με τον ίδιο τρόπο την προετοιμασία του χαρτιού, το αποτύπωμα, την χειρονομία του καλλιτέχνη

Η γραφή είναι ένα σχέδιο, ένας πίνακας. Και όταν το γράμμα ή το κείμενο-σχήμα αποκτήσουν τρίτη διάσταση γίνονται γλυπτικές εγκαταστάσεις. Η Χρύσα. Η Jenny Holzer.
Ο Ben στους πίνακες του μόνο γράφει.Η Shirin Neset δουλεύει κείμενο και εικόνα μαζί.

Οι δρόμοι είναι γεμάτοι με γραφφίτι, συνοικίες ολόκληρες ντύνονται με γράμματα- λέξεις, παντού, σέ όλο τον κόσμο.

Ύστερα έρχεται ο φετιχισμός της προσωπικής γραφής. Τα «αγαπημένα» γράμματα.
Και ο φετιχισμός των μέσων, οι πένες, τα μελάνια, τα ιδιαίτερα χαρτιά.


(text and photo by irini gonou)